მწარე ცუდი გოგოა!–ლამაზი კალიგრაფიით 20–ჯერ უნდა დავწერო ეს ფრაზა! მოსწავლეებს სჯიდნენ ასე ოდესღაც, გამიგია. მე მოსწავლე არ ვარ, მაგრამ ის, რომ ცუდად ვიქცევი, ცხადია! ამაყად დავდე პირობა, ხშირად დავპოსტავ–მეთქი და ამის შემდეგ სულ დავიკარგე! საერთოდაც, ტრადიციულ შესავლად მექცა ბოდიშის მოხდა იმის გამო, რომ ბლოგს დიდი ხნით ვტოვებ. მომაბეზრებელია, ალბათ, არა?
არა, არც ისე ცუდი გოგო ვარ, კაცმა რომ თქვას! წინა პოსტში ჩამოწერილი პუნქტების სისრულეში მოყვანას ვიწყებ. სიტუაცია არის შემდეგი: ერთი ექიმი კატეგორიულად მაფრთხილებს, რომ ამ ეტაპზე ჩემთვის ვარჯიში არ შეიძლება, მეორე მეუბნება, რომ შეიძლება. მეც ავდექი და “ოქროს შუალედის” მოძებნა ვცადე – დავიწყებ ვარჯიშს, ოღონდ არასრული დატვირთვით! ანუ, რას ვგულისხმობ, ადრე აერობიკაზე რომ დავდიოდი, 1–საათიანი პროგრამა გვქონდა, კვირაში სამი დღე, ანუ კვირაში 180 წუთი. თუ ყოველდღე 25 წუთს ვივარჯიშებ , ჯამში თითქმის იგივე დრო გამოდის და თან ისე ძაან არც დავიღლები. ლოგიკა აბსოლუტურად ჩემია და არ მაინტერესებს სწორია თუ არა! 🙂
გუშინ დიეტოლოგთანაც ვიყავი. კარგად შემახურა ახალ წლებზე არეული რეჟიმის გამო. დავიმსახურე, ვერაფერს იტყვი! ვიბრომასაჟორების გამოყენება მირჩია, დაგეხმარებაო! ხო, ვარჯიშის თემაზე, ახლო წარსულში, რომელიღაც რეკლამით “დაბოლებულმა” დედაჩემმა ეს მაჩუქა:
მაშინ ვარჯიში აკრძალული მქონდა და ვერ გავსინჯე, მაგრამ ახლა მივმართე. ჰმ, დიდად კმაყოფილი არ ვარ. ტრენაჟორის მთელი იდეაა ისაა, რომ საზურგეს როცა გადაწევ, გვერდებში დამაგრებულმა ზამბარებმა (აკა პრუჟინებმა), იგი თავისით საწყის მდგომარეობაში უნდა მოიყვანოს, რითაც ვარჯიში გაადვილდება, მაგრამ იმდენად სუსტი ზამბარები აქვს, რომ თავისით ვერაფერს შვება, თან ხერხემალი გტკივა. მუცლის კუნთებსაც ჩვეულებრივი პრესის ვარჯიშები უკეთესად ამუშავებს. მოკლედ, ნი რეკომენდუიუ!
გეგმის დანარჩენ ნაწილებში სიახლე არ არის, მაგრამ ეგეც დროის საკითხია! მე ხომ გარიგება დავდე საკუთარ თავთან, რომ თუ ახალ ლეპ–ტოპს ვიყიდდი, საკუთარ ცხოვრებას შევცვლიდი, როგორც იურისტი კი (თუმცა ეგ რა შუაშია), ყოველთვის ვასრულებ ნაკისრ ვალდებულებას, თუნდაც საკუთარი თავი წინაშე! პერიოდულად დავპოსტავ პროგრესის შესახებ!
მწარეს ბლოგი 